Το λιοντάρι και οι κρίσεις πανικού
Εικόνα: www.pexels.com
Είδατε ότι έχουμε ολοκαίνουργια προγράμματα καθοδηγούμενης αυτοβελτίωσης για τις σχέσεις, το άγχος και ένα σωρό θέματα;
Το λιοντάρι και οι κρίσεις πανικού
Γράφει ο Γιώργος Νικολάου
Ένα πολύ σημαντικό βήμα, ίσως το σημαντικότερο από όλα, στην προσπάθεια κάποιου να απαλλαγεί από τις κρίσεις πανικού και τα αντίστοιχα συμπτώματα, είναι η κατανόηση. Κατανοώντας καλύτερα την κρίση πανικού, δηλαδή τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί, έχει κάποιος το Α και το Ω στη λύση του προβλήματος. Γιατί όλες αυτές οι αλλαγές που συμβαίνουν ξαφνικά, τον κάνουν συνήθως να τρομοκρατείται και αυτό είναι η πηγή του προβλήματος.
Τώρα θα μου πείτε, μέχρι εδώ καλά, αλλά πού κολλάει το λιοντάρι! Αν αφιερώσετε άλλα 40” σε αυτό το άρθρο, θα καταλάβετε.
Τι σχέση μπορεί να έχει ένα λιοντάρι με την κρίση πανικού μου;
Αρκετή μάλλον. Το λιοντάρι είναι η αιτία. Όχι, δε φαντάζομαι να είμαι μονομάχος στο Κολοσσαίο όταν παθαίνω κρίσεις. Άρα, γιατί να είναι η αιτία;
Πολύ απλά, επειδή η κρίση πανικού φτιάχτηκε για να αντιμετωπίσει το λιοντάρι. Ή πιο σωστά, ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ όταν έχω μια κρίση πανικού, φτιάχτηκαν για να αντιμετωπίσουν το λιοντάρι.
«Καλά, πλάκα κάνεις; Το να νομίζω ότι πεθαίνω θα με βοηθούσε να αντιμετωπίσω το λιοντάρι;»
Κι όμως! Το να χτυπάει η καρδιά σας πιο γρήγορα, να αναπνέετε δαιμονισμένα, να ιδρώνετε και να έχετε φοβερή ανησυχία και κατακλυσμό σκέψεων, ΟΛΑ ΑΥΤΑ, θα σας βοηθούσαν πάρα πολύ αν ερχόσασταν tete–a–tete με ένα πεινασμένο λιοντάρι. Για σκεφτείτε το λίγο…
Πώς θα βοηθούσαν; Μα θα το βάζατε στα πόδια! Θα τρέχατε σαν να μην υπάρχει αύριο! Και όντως, μπορεί να μην υπήρχε αύριο, αν δεν τρέχατε πολύ… Αλλά μπορεί να χρειαζόταν επίσης να πάρετε μια γρήγορη απόφαση, όπως να σκαρφαλώσετε σε ένα δέντρο.
Για μια τέτοια ειδυλλιακή, “my safari’s gone bad” κατάσταση, θα σας ήταν ΠΟΛΥ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ όλα αυτά που σας συμβαίνουν! Να χτυπάει σαν τρελή η καρδιά σας, να αναπνέετε τρελά, να δουλεύετε γενικά στο 120%. Δε θα σας φαίνονταν περίεργα, ούτε θα περνούσε από το μυαλό σας ότι θα πεθάνετε από έμφραγμα. Ακόμα και τα μηνύματα από το σώμα σας δε θα τα φοβόσασταν, σωστά; Μπορεί να ήσασταν σίγουροι ότι θα πεθάνετε από το λιοντάρι, από έμφραγμα όμως ούτε που θα σας περνούσε από το μυαλό εκείνη τη στιγμή.
Επίσης, κάποιες φορές, όλα αυτά σας κάνουν απλά να παγώνετε. Μπορεί να φαίνεται σαν ένα πρόλημα, αλλά ακόμη κι αυτό, είναι σοφά μελετημένο από τη φύση και την εξέλιξη! Πού θα σας βοηθούσε το να παγώσετε; Το να μείνετε τελείως ακίνητοι, παγωμένοι, σχεδόν χωρίς να παίρνετε ανάσα, συχνά μπορούσε να πείσει κάποια άγρια ζώα ότι ήσασταν ήδη πεθαμένοι! Έτσι, πολλές φορές στην ιστορία μας, κάποιοι άνθρωποι έχουν γλιτώσει, ακριβώς με αυτόν το μηχανισμό.
Δε θυμάμαι να έχω δει λιοντάρια τελευταία …
Αυτός ο «μηχανισμός κινδύνου» είναι λίγο πολύ ίδιος τα τελευταία 200.000 χρόνια. Κάθε φορά, αλλά κάθε φορά ανεξαιρέτως, που το μυαλό μας κρίνει μια κατάσταση σαν επικίνδυνη, ο μηχανισμός κινδύνου ενεργοποιείται (Science tip: ο μηχανισμός αυτός βασίζεται σε μια περιοχή του εγκεφάλου, τον αμυγδαλοειδή πυρήνα). Βέβαια, τώρα το λιοντάρι δεν υπάρχει. Εκεί ακριβώς βρίσκεται η “παρεξήγηση”! Γιατί βιώνετε μια αντίδραση κινδύνου, αλλά κίνδυνο δε βλέπετε μπροστά σας. Γι’ αυτό, η εξήγηση που δίνει το μυαλό σας, αφού δεν υπάρχει λιοντάρι, είναι ότι παθαίνετε έμφραγμα ή ότι λιποθυμάτε ή ότι έχετε κάποιο άλλο σοβαρό πρόβλημα…
Ευτυχώς, για να λυθεί το πρόβλημα, δεν είναι απαραίτητο να ξαναφέρουμε το λιοντάρι στο σενάριο. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να καταλάβετε τι συμβαίνει και γιατί! Μόλις μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τα συμπτώματά σας ως ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ διαδικασίες, που απλά λειτουργούν με λάθος αφορμή, θα αρχίσετε να τα φοβάστε λιγότερο … et voila!
Το λιοντάρι και οι κρίσεις πανικού
Γράφει ο Γιώργος Νικολάου
Ένα πολύ σημαντικό βήμα, ίσως το σημαντικότερο από όλα, στην προσπάθεια κάποιου να απαλλαγεί από τις κρίσεις πανικού και τα αντίστοιχα συμπτώματα, είναι η κατανόηση. Κατανοώντας καλύτερα την κρίση πανικού, δηλαδή τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί, έχει κάποιος το Α και το Ω στη λύση του προβλήματος. Γιατί όλες αυτές οι αλλαγές που συμβαίνουν ξαφνικά, τον κάνουν συνήθως να τρομοκρατείται και αυτό είναι η πηγή του προβλήματος.
Τώρα θα μου πείτε, μέχρι εδώ καλά, αλλά πού κολλάει το λιοντάρι! Αν αφιερώσετε άλλα 40” σε αυτό το άρθρο, θα καταλάβετε.
Τι σχέση μπορεί να έχει ένα λιοντάρι με την κρίση πανικού μου;
Αρκετή μάλλον. Το λιοντάρι είναι η αιτία. Όχι, δε φαντάζομαι να είμαι μονομάχος στο Κολοσσαίο όταν παθαίνω κρίσεις. Άρα, γιατί να είναι η αιτία;
Πολύ απλά, επειδή η κρίση πανικού φτιάχτηκε για να αντιμετωπίσει το λιοντάρι. Ή πιο σωστά, ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ όταν έχω μια κρίση πανικού, φτιάχτηκαν για να αντιμετωπίσουν το λιοντάρι.
«Καλά, πλάκα κάνεις; Το να νομίζω ότι πεθαίνω θα με βοηθούσε να αντιμετωπίσω το λιοντάρι;»
Κι όμως! Το να χτυπάει η καρδιά σας πιο γρήγορα, να αναπνέετε δαιμονισμένα, να ιδρώνετε και να έχετε φοβερή ανησυχία και κατακλυσμό σκέψεων, ΟΛΑ ΑΥΤΑ, θα σας βοηθούσαν πάρα πολύ αν ερχόσασταν tete–a–tete με ένα πεινασμένο λιοντάρι. Για σκεφτείτε το λίγο…
Πώς θα βοηθούσαν; Μα θα το βάζατε στα πόδια! Θα τρέχατε σαν να μην υπάρχει αύριο! Και όντως, μπορεί να μην υπήρχε αύριο, αν δεν τρέχατε πολύ… Αλλά μπορεί να χρειαζόταν επίσης να πάρετε μια γρήγορη απόφαση, όπως να σκαρφαλώσετε σε ένα δέντρο.
Για μια τέτοια ειδυλλιακή, “my safari’s gone bad” κατάσταση, θα σας ήταν ΠΟΛΥ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ όλα αυτά που σας συμβαίνουν! Να χτυπάει σαν τρελή η καρδιά σας, να αναπνέετε τρελά, να δουλεύετε γενικά στο 120%. Δε θα σας φαίνονταν περίεργα, ούτε θα περνούσε από το μυαλό σας ότι θα πεθάνετε από έμφραγμα. Ακόμα και τα μηνύματα από το σώμα σας δε θα τα φοβόσασταν, σωστά; Μπορεί να ήσασταν σίγουροι ότι θα πεθάνετε από το λιοντάρι, από έμφραγμα όμως ούτε που θα σας περνούσε από το μυαλό εκείνη τη στιγμή.
Επίσης, κάποιες φορές, όλα αυτά σας κάνουν απλά να παγώνετε. Μπορεί να φαίνεται σαν ένα πρόλημα, αλλά ακόμη κι αυτό, είναι σοφά μελετημένο από τη φύση και την εξέλιξη! Πού θα σας βοηθούσε το να παγώσετε; Το να μείνετε τελείως ακίνητοι, παγωμένοι, σχεδόν χωρίς να παίρνετε ανάσα, συχνά μπορούσε να πείσει κάποια άγρια ζώα ότι ήσασταν ήδη πεθαμένοι! Έτσι, πολλές φορές στην ιστορία μας, κάποιοι άνθρωποι έχουν γλιτώσει, ακριβώς με αυτόν το μηχανισμό.
Δε θυμάμαι να έχω δει λιοντάρια τελευταία …
Αυτός ο «μηχανισμός κινδύνου» είναι λίγο πολύ ίδιος τα τελευταία 200.000 χρόνια. Κάθε φορά, αλλά κάθε φορά ανεξαιρέτως, που το μυαλό μας κρίνει μια κατάσταση σαν επικίνδυνη, ο μηχανισμός κινδύνου ενεργοποιείται (Science tip: ο μηχανισμός αυτός βασίζεται σε μια περιοχή του εγκεφάλου, τον αμυγδαλοειδή πυρήνα). Βέβαια, τώρα το λιοντάρι δεν υπάρχει. Εκεί ακριβώς βρίσκεται η “παρεξήγηση”! Γιατί βιώνετε μια αντίδραση κινδύνου, αλλά κίνδυνο δε βλέπετε μπροστά σας. Γι’ αυτό, η εξήγηση που δίνει το μυαλό σας, αφού δεν υπάρχει λιοντάρι, είναι ότι παθαίνετε έμφραγμα ή ότι λιποθυμάτε ή ότι έχετε κάποιο άλλο σοβαρό πρόβλημα…
Ευτυχώς, για να λυθεί το πρόβλημα, δεν είναι απαραίτητο να ξαναφέρουμε το λιοντάρι στο σενάριο. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να καταλάβετε τι συμβαίνει και γιατί! Μόλις μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τα συμπτώματά σας ως ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ διαδικασίες, που απλά λειτουργούν με λάθος αφορμή, θα αρχίσετε να τα φοβάστε λιγότερο … et voila!
Θέλετε να μάθετε περισσότερα για τα προγράμματα καθοδηγούμενης αυτοβοήθειας;
Πρόσφαρτα άρθρα
1 Comments Hide Comments
Comments are closed.
[…] Πώς όμως μπορούμε να μη φοβόμαστε πραγματικά συμπτώματα που έχουμε και σωματικές αισθήσεις που δεν είναι απλά στο μυαλό μας; Γιατί όλα αυτά που νιώθουμε, όντως συμβαίνουν. Η απάντηση βασίζεται σε μια μεγάλη αλήθεια: όλα αυτά που ζούμε εκείνη τη στιγμή, δεν είναι ένα πρόβλημα, αλλά μια φυσιολογική διαδικασία. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για αυτήν, στο άρθρο με εκείνο το λιοντάρι. […]