Κρίση πανικού: τι (δεν) πρέπει να σκέφτομαι όταν ξεκινάει;
Κρίση πανικού: τι (δεν) πρέπει να σκέφτομαι όταν ξεκινάει;
Είδατε ότι έχουμε ολοκαίνουργια προγράμματα καθοδηγούμενης αυτοβελτίωσης για τις σχέσεις, το άγχος και ένα σωρό θέματα;
Κρίση πανικού: τι (δεν) πρέπει να σκέφτομαι όταν ξεκινάει;
Γράφει ο Γιώργος Νικολάου [button link=”https://m.me/GiorgosNikolaou.Psy” color=”silver” newwindow=”yes”] Στείλτε μήνυμα στο συγγραφέα (Μessenger)[/button]
Στην κρίση πανικού, ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε και ερμηνεύουμε την κατάσταση είναι η αρχή και το τέλος του προβλήματος. Η κρίση πανικού είναι μια αντίδραση έντονου άγχους, που δημιουργείται επειδή φοβόμαστε τα ίδια μας τα συμπτώματα. Έτσι, αν μπορέσουμε να μην το κάνουμε, μπορούμε να αναστρέψουμε τελείως αυτήν τη διαδικασία.
Πώς όμως μπορούμε να μη φοβόμαστε πραγματικά συμπτώματα που έχουμε και σωματικές αισθήσεις που δεν είναι απλά στο μυαλό μας; Γιατί όλα αυτά που νιώθουμε, όντως συμβαίνουν. Η απάντηση βασίζεται σε μια μεγάλη αλήθεια: όλα αυτά που ζούμε εκείνη τη στιγμή, δεν είναι ένα πρόβλημα, αλλά μια φυσιολογική διαδικασία. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για αυτήν, στο άρθρο με εκείνο το λιοντάρι.
Με βάση αυτήν την αλήθεια λοιπόν, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση πανικού δίνοντας σε όλα αυτά που μας συμβαίνουν μια μη-καταστροφολογική ερμηνεία.
Να μην κοροϊδεύω τον εαυτό μου
Ένα πράγμα που δεν μπορούμε να κάνουμε ποτέ, είναι να κοροϊδέψουμε τους εαυτούς μας. Είναι απλά αδύνατον, γιατί γνωρίζουμε ότι μας λέμε ψέμματα.
Έτσι λοιπόν, σκέψεις που έχουν σκοπό να δούμε τα πράγματα θετικά, δεν έχουν καμία τύχη αν είναι ψέματα. Για την ακρίβεια, οτιδήποτε δεν είναι βέβαιο, σαφές και ρεαλιστικό, δεν μπορεί να μας βοηθήσει.
Τέτοια παραδείγματα σκέψεων που ΔΕΝ μπορούν να μας βοηθήσουν είναι:
Δεν έχω τίποτα
Όλα είναι στο μυαλό μου, δεν πρέπει να φοβάμαι
Σε λίγο θα είμαι μια χαρά
Όλα τα παραπάνω, περιλαμβάνουν κάποιες ανακρίβειες ή ψέματα ή υποθέσεις. Ας πούμε, πώς ξέρουμε ότι σε λίγο θα είμαστε μια χαρά; Έχουμε ικανότητες μέντιουμ;
Αντί να προσπαθούμε να κοροϊδέψουμε τον εαυτό μας, αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να του δώσουμε ισχυρά επιχειρήματα για να μη φοβάται. Ποια είναι λοιπόν αυτά τα ρεαλιστικά, ισχυρά και αληθή επιχειρήματα που έχουμε σε μια τέτοια κατάσταση; Ακολουθούν τα βασικότερα.
Στοπ στην καταστροφολογία
Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι που βιώνουν μια κρίση πανικού, βιώνουν έναν ή και όλους αυτούς τους φόβους:
Ότι θα πεθάνουν
Ότι θα λιποθυμήσουν ή θα πέσουν
Ότι θα τρελαθούν
Όλα τα παραπάνω, είναι τελείως αδύνατον να συμβούν. Γιατί; Θα μπορούσα να σας εξηγήσω ακριβώς γιατί, μέσα σε 3-4 σελίδες, αλλά δε θα το κάνω. Η απάντηση είναι πιο απλή: γιατί αν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, δε θα ζούσαμε τώρα. Θα είχαμε εξαφανιστεί ως είδος. Η κρίση πανικού είναι τόσο συχνό φαινόμενο, που κανείς δε θα είχε γλιτώσει τελικά.
Το θέμα της λιποθυμίας, είναι λίγο διαφορετικό. Δεν αποκλείεται τελείως. Αν όμως έχετε βιώσει αρκετές κρίσεις πανικού και δεν έχει συμβεί, δεν μπορεί να συμβεί κάποια επόμενη φορά. Και σίγουρα, ακόμα και να λιποθυμήσουμε, δε χάθηκε κι ο κόσμος. Είναι καλύτερο να πούμε ότι δεν είναι κάτι τόσο σπουδαίο, παρά να φοβόμαστε υπερβολικά μήπως το πάθουμε.
Σωστή προσέγγιση
Οι σωστές σκέψεις όταν βιώνουμε μία κρίση πανικού τοποθετούν τα συμπτώματά μας σε μια ρεαλιστική βάση. Έτσι, τα κάνουν λιγότερο τρομακτικά, ώστε να σταματήσει ο φαύλος κύκλος που μας οδηγεί σε όλο και περισσότερο άγχος και συμπτώματα.
Τέτοιες σκέψεις είναι:
Τώρα νιώθω διάφορα συμπτώματα, αλλά αυτά οφείλονται σε μια φυσιολογική διαδικασία του οργανισμού μου
Αυτά που νιώθω μπορεί να είναι άσχημα, αλλά δεν κινδυνεύω να πάθω κάτι χειρότερο
Αν σταματήσω να φοβάμαι το ίδιο το άγχος μου, σε λίγο θα είμαι μια χαρά
Αυτές, είναι σκέψεις που μπορώ να πιστέψω, γιατί είναι 100% αλήθεια, χωρίς υπερβολές ή ασάφειες. Έτσι, αν εκπαιδεύσω τον εαυτό μου να έχει αυτές τις σκέψεις όταν ξεκινάνε συμπτώματα άγχους, μπορώ να παραμείνω ήρεμος και να διακόψω το φαύλο κύκλο που οδηγεί στην κρίση πανικού. Πώς εκπαιδεύω τον εαυτό μου να σκέφτεται έτσι; Μόνο 1 είναι ο τρόπος να μάθουμε: επανάληψη. Σημειώστε κάπου τη σωστή σκέψη, στο κινητό σας, σε ένα Post-it, και διαβάζετέ την συχνά. Σύντομα, θα καταγραφεί σαν νέα μάθηση και θα τη θυμηθείτε τη στιγμή που τη χρειάζεστε για να σας βοηθήσει.
Βέβαια, από μόνο του αυτό ίσως δεν αρκεί. Χρειάζεται ταυτόχρονα να βρω τρόπους να ελέγξω τις ενοχλήσεις. Η αναπνοή, είναι ένα καλό σημείο να αρχίσω!
Θέλετε να μάθετε περισσότερα για τα προγράμματα καθοδηγούμενης αυτοβοήθειας;
